Büyük umutlarla, heyecanla, derin islâmî bir şuur ve şehâdet rûhuyla yola çıkmıştı.

Zâlim otoriteye karşı tek cephânesi insânî yardım mallarıydı.

Tüm dünyanın gözü önünde, uluslararası sularda, siyonizmin işgâline mâruz kaldı.

Tek silahı îmânı ve vicdanı olan müslim-gayrimüslim aktivistlerin üzerine ağır makinalı silahlarla ateş açıldı.

Şehitler verildi, insânî yardım engellendi.

Mavi Marmara sembol olmuştu.

Îmanın, insanlığın, vicdânın ve cesâretin sembolü...

Târihî bir vesika olarak yüzyıllar boyunca korunmalı, müze olarak ziyârete açılmalı, taşıdığı ruh hep diri tutulmalıydı.

Ancak o, izbelere itildi, yok olmaya ve zihinlerden silinmeye mahkûm edildi...